Bir Hikâyem Yok Bugün

   Sadece şaşkın bir ördek yavrusu. Gün gelir de bir kuğuya döner miyim acaba diye beklerken, ne bir ördek olabildi ne de bir kuğu. Meğer ne çok insanın gözü varmış ruhundaki ışıltıda. Bir halt olduğundan değil.Kendi dünyasında mutluydu. Günü geldi insanlar bunu onda  gördü. Ya da anlamasalar da hareketleri ve eğilimleriyle ona karşı bir sondaj başladı iç dünyalarda.’ Naaaa na Naaaa na Naaay nay, Naaaa na Naaa na nay nay’ diye sayıkladığı ve belli ettiği her an kendi kuyusunu kazdı aslında. Herkes pek bir derin ‘ohhh’ çekti içinden. Dışa vurumu ise hiç de öyle değildi ne yazık ki. ’Vah canım sen de bir kendine gelsen, toparlansan artık.’ Bunu diyebilme lüksüne erişmek ne büyük bir zafer!  

Hikâyesi olmayanın söylediği son sözler şunlar oldu:

‘Artık kendini tebrik edebilirsin. Hatta gizlice bir yerlerini eğilip öpedebilirsin.
 Artık nasıl tatmin oluyorsan. Sen sadece ne halt olduğunu kanıtlamış oldun. Bunun cezası da bunu asla öğrenemeyecek olman. Ben bunu sende, onda ,herkeste görebiliyorum.Benim sana yapacağım görüp göreceğin tek kötülük bu olacak.Bunu sana söylemeyeceğim. Sana çok basit görünse de bahsettiğim çok önemli bir şey aslında. Onun dışında benden bir kötülük göremezsin. Sen düştün diye içimden ’ohh’ demem. Ya da kendi normlarına göre benden iyi olduğunu zannettiğinde  ‘offf’ demem.

İşte böyle. Sadece kafamın içinde gezen kişilikler birbiriyle savaşıyor. Durup dururken orada olmadıklarını biliyorum sadece. Ama neye hizmet ederler bilinmez.

 Gerçeği taşıyan bir çanta var elinde ve onu sımsıkı kavramış bir tanesi. O çantayı taşımanın ağırlığından mıdır bilinmez huysuz,asabi ve tahammülsüz. Maalesef kaderinde yeri geldiğinde o çantadan gerçekleri birer birer çıkarıp başkalarına sunmak var. İnadına da insanların anlamaması var. Neden tahammülsüz şimdi anlaşıldı. Huysuz arkadaşımızın fark edemediği tek hatası insanlara güvenmemesi gerektiğidir. Kendisi gerçeklerle dünyaya geldiği için dünyayı da öyle zannediyor. Bütün macera bundan sonra başlıyor. Halbuki o kimseye güvenmemesi gerektiğini daha erken anlasaydı,insanlar da inadına onu anlayacaklardı. Çünkü onun kaderinde bunu anlamak var idi. Bunu daha erken yapsa idi şu anda bir kuğu olmuştu zaten. Ama henüz geç değil, o bunu anlamasa da.

Diğer kişiliğe dönelim şimdi. Hani Şu ‘ohhhh’ diyen ama dışından da ‘offf’ diyen var ya. Onun da kaderinde o çantayı taşıyandan kendi ile ilgili gerçeği öğrenip uygulamak vardı. Ama kendi gerçeğini öğrenmediği için aslında derin bir’ ohhhh’ çekti. Tıpkı ’Yaşasın, kör oldum. Artık hiçbir şey görmüyorum’ demek gibi. Peki ne yapması gerekir? Artık bir dahaki treni beklemesi gerekir. Gerçi bunun bile farkında değil ama, elden ne gelir? Ne de olsa o bir zafer kazandı. Bunu kutlaması gerekiyor.